Rotslechte nacht met hooguit enkele uren oppervlakkige slaap achter de rug.
Na het ontbijt op kartonnen bordjes en plastic bestek (eerste keer in Canada) worden de koffers weer in de auto geladen om te verhuizen naar Mercey River Chalets, vlakbij het Kejimkujik National Park. Normaal via de kortste en snelste route dik anderhalf uur rijden, maar wij nemen de Lighthouse Route langs de kust tot Lunenburg.
Prachtige route die ons langs piepkleine vissersdorpjes leidt waar de kreeftenfuiken langs het water opgestapeld liggen. Bij de eerste 3-4 dorpjes/gehuchten zijn we ofwel al voorbij eer we het in de gaten hebben, ofwel rijdt er iemand achter ons zodat we niet kunnen stoppen om enkele foto's te maken. Maar er komen er nog meer, dénken we... .
Mispoes, Er volgen nog wel mooie dorpjes, maar nergens meer met boten in de haven en kreeftenfuiken.
We stoppen wel nog een paar keer aan enkele mooie baaien. We rijden dus langs de Atlantische kust en toch heb je nergens wijdse uitzichten over de oceaan vanwege de ontelbare eilanden voor de kust.
In Chester worden nog wat inkopen gedaan voor het ontbijt van de komende twee dagen, want volgens de site van onze verblijfplaats kan het zijn dat buiten het seizoen het ontbijt beperkt is....
Omstreeks 1u arriveren we in het schilderachtige Lunenburg. Letterlijk schilderachtig, want de huizen hebben hier alle kleuren van de regenboog (en meer).
Hier verstevigen we de inwendige mens in het supergezellige 'The Old Fishfactory'. Met de ogen dicht wanen ons in Ierland, maar daar zal de muziek wel voor iets tussen zitten.
Na het eten wandelen we nog wat door het stadje met zijn straten in typisch rechthoekpatroon. Het oude centrum staat trouwens op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
Hierna gaat het terug landinwaarts richting ons einddoel. Anderhalf uur door een heuvelend landschap met bossen, weiden en meertjes, af en toe onderbroken door wat bebouwing. Sommige huizen zijn in zo'n erbarmelijke staat dat je je afvraagt hoe men er in slaagt erin te leven. Maar ze zijn wel degelijk bewoond.
Er wordt nog één tussenstop gemaakt aan een meertje voor wat foto's (o.a. van ons 'zorgenkind', de auto).
Om 17u stoppen we in the middle of nowhere aan de kleine receptie van het kleinschalige chalet- en tipipark. Buiten ons verblijft hier nog welgeteld één ander koppel.
Maar goed dat we zelf voor ontbijt hebben gezorgd, want hier bestaat het uit 4 letters: 'niks'. Net zoals WiFi trouwens, nog nooit van gehoord.
De autoaffaire zou ook zijn opgelost. Alamo.nl had vergeten om de boeking te bevestigen en het kantoor in Halifax in te lichten....
We wachten wel nog op bevestiging van dit verhaal door Alamo Halifax.
De zonsondergang zorgt voor een prachtige afsluiter:
De zon was vandaag volop van de partij bij een gemiddelde temperatuur van 14°C.
Morgen volgt een bezoek aan het Kejimkuji Park
Geen opmerkingen:
Een reactie posten