zaterdag 16 juni 2018

16 juni: Twillingate

Eerst nog even terug naar gisterenavond. In de pub van het hotel was - zoals zes avonden per week - een optreden van de lokale artiest 'Mike Sixonate'. De show bestond uit het vertellen van verhalen, doorspekt met Newfoundlandse en zelfgeschreven zeemans- en protestliederen. De kerel doet dit sinds vorig jaar fulltime en het moet gezegd worden: prima show waarbij hij zichzelf prachtig begeleidt op gitaar. We hebben er 2 uur van genoten bij een lekkere pizza en een paar pinten.

Vandaag wordt eens 'uitgeslapen' tot half negen. De lange ritten/dagen van de afgelopen week beginnen toch door te wegen.

Het is dan ook bijna elf uur wanneer we toch weer in de auto stappen en een ritje door de baai maken. Het is een aaneenschakeling van dorpjes en gehuchten.






Om tien na twaalf stoppen we bij Iceberg Quest waar een rondvaart op zoek naar ijsbergen, walvissen en papegaaiduikers en jan-van-genten is geboekt. We moeten hier eigenlijk pas om half één zijn en dus hebben we nog effe tijd om de auto door een tiental brandweermannen te laten wassen.
De brandweerkazerne ligt nl. aan de overkant van de straat en zij hebben hier een pop-up carwash geïnstalleerd. Voor een vrijblijvende bijdrage kun je eerst door een waterpoort rijden, zepen de mannen met tien tegelijk je auto in en kun je hem onder een tweede waterpoort afspoelen. Alles gepiept in nog geen drie minuten (wel nog hier en daar vuile plekken op de wagen, maar dat kan de pret niet drukken).



We hebben zelfs nog tijd om een stukske vlaai en koffie te nuttigen voor we 'inschepen'.

We moeten nog even wachten op de boot die van zijn vorige rondvaart terugkomt, maar om kwart na één worden de trossen losgegooid en in tegenstelling tot eergisteren hebben we alle plaats om over de boot te wandelen: 25 passagiers terwijl er plaats is voor drie keer zoveel.



Het is dus de bedoeling dat we volgende - voor ons - bijzondere zaken gaan zien:

- walvissen: nope, nul komma nul
- papegaaiduikers: nope, nul komma nul
- jan-van-genten: nope, nog geen pluim
- ijsbergen: euh... 1 ijsblokje...

In de plaats zien we wel een bald eagle en haar nest, aalscholvers en verschillende soorten meeuwen. De tocht tussen de eilandjes en rotsen is wel mooi, maar onze verwachtingen worden dus helaas niet ingelost. Maar ja, dat is de natuur he.

Gelukkig was de zon wel van de partij en hebben de vijf lagen kleding ons toch warm gehouden. Evengoed nog een reeks mooie foto's gemaakt hoewel sommige onscherp zijn door het voortdurend bewegen van de boot.



















Het schijnt dit jaar een 'rampjaar' te zijn wat betreft ijsbergen. Door een verkeerde stroming en windrichting geraken ze niet tot voor de kust van Newfoundland, maar blijven ze verder op de oceaan. Vorig jaar zouden we veel meer geluk hebben gehad want dat was nl. een topjaar. Toen zijn de grootste bergen in vele jaren voorbij gedreven.

Nadat we rond kwart na drie weer aan land zijn gestapt is het eerst tijd om wat te eten en daarna rijden we naar de vuurtoren waar we getrakteerd worden op een prachtig vergezicht. Wanneer we met de verrekijker over de oceaan turen zien we.... vijf ijsbergen, waaronder één reusachtig groot, drijven. Het is moeilijk schatten hoe ver ze uit de kust drijven, maar dat het heel ver is staat buiten kijf. Het is zeer helder weer en met het blote oog zijn enkel de twee grootste te zien. Vermits de boottocht maar twee uur duurt zou dit nooit haalbaar zijn geweest.


Reeds ingezoomd met de carmeralens op 270mm

Bovenstaande foto nog eens extra ingezoomd.




Het ijsblokje waar we met de boot rond gevaren zijn.

Het was de bedoeling een wandeling te maken in de buurt van de vuurtoren, maar het is al bijna zes uur, de zon is verdwenen achter wolken, de temperatuur is gezakt tot 5°C en de snijdende wind levert een gevoelstemperatuur op die beneden het vriespunt ligt. Bovendien gaat het steeds bergop, bergaf en hebben we nu genoeg excuses gevonden om de warmte binnen op te zoeken 😁.

Nadat de blog is bijgewerkt is het al weer tijd om te gaan eten en als afsluitertje pikken we nog een mooie zonsondergang mee. Scrol echter toch maar best door tot beneden 😉.








Net nadat we de parking verlaten hebben zien we plots een coyote (denken we tenminste, want voor een vos lijkt het ons te groot) over de weg lopen. Even later blijken het er twee te zijn en ze hebben hoegenaamd geen schrik.


Iets verderop ligt een oude kopermijn en wanneer we daar heen rijden duiken er opnieuw twee op. Het is intussen echter te donker om die nog vast te leggen.


Vandaag weer niet warmer geweest dan 9° en in de namiddag enkele uren bewolking gehad.
En... een record gebroken: maar 37 km gereden!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten