donderdag 14 juni 2018

13 juni: Van Port aux Basques naar Rocky Harbour

Vannacht dus op de ferry naar Port aux Basques geslapen. We waren tegen kwart na tien al in onze binnenhut, maar van slapen kwam nog niet veel in huis omdat er steeds mededelingen via het intercomsysteem werden gedaan. Eenmaal vertrokken rond 23:45, werd het echter stil. Van de scheepsmotoren hebben we niet veel last gehad (is wel eens anders geweest), maar er waren voortdurend kraak- en piepgeluiden te horen en we schoven geregeld eens over onze brits door de deining.
Zelf heb ik niet veel geslapen, mijn scheepsmaatje daarentegen...


Om zes uur loopt onze wekker af, acht minuten voor het eerste intercombericht dat aankondigt dat we over een goed uur zullen dokken. Het zal uiteindelijk toch nog kwart voor acht worden eer we onze eerste wielen over Newfoundlandse bodem rijden.

Omdat we nog niks gegeten hebben willen we dat gaan doen bij Tim Horton's, net buiten de haven. Hier staat een lange file aan te schuiven bij de Drive-Thrue, maar wij gaan gewoon binnen iets eten. Ook druk, maar het eet zich toch iets aangenamer dan in de auto.
Het wordt een supergezond ontbijtje 😂:


Onze eerste indrukken van Newfoundland: zwaar bewolkt, vochtig en koud en wat we van het landschap zien doet ons denken aan IJsland.


Na het ontbijt beginnen we aan de meer dan 300 kilometerlange trip naar Rocky Harbour. Volgens de navigatiedame is er maar één route naar daar en zullen we rond 13:20 aankomen. Alle tijd van de wereld en dus zijn we al vier keer gestopt tijdens de eerste 30 kilometer. De laatste keer is aan een tankstation met winkel waar we inkopen doen om te picknicken, want de zon staat te stralen aan de blauwe hemel.


We rijden over de Trans Canadian Highway (TCH). Deze verbindt St. John's in het uiterste oosten (komen we volgende week nog) met Victoria in het uiterste Westen van Canada. Eigenlijk is het niet één highway, maar een netwerk van highways.




Af en toe is er een afslag richting kust en zo'n weg komt dan kilometers verder - na door enkele dorpjes te zijn gelopen - weer terug op TCH. Wij nemen de 404 en eindigen... totaal verkeerd.
We hebben opnieuw een afslag genomen naar een veldweg die eindigt bij een klein kerkhof met fantastisch uitzicht.





Op de terugweg (aan het kerkhof liep de weg dood) zijn we ergens 'vergeten' af te draaien en komen zo in het gehucht Fichells waar de gravelweg eindigt in de oceaan. Het gehucht zelf is erg ontnuchterend: hier wonen mensen in 'huizen' die de oppervlakte hebben van ons tuinhuis. Sommige zijn amper meer dan wat houten planken die tegen elkaar getimmerd zijn. Als er geen auto's hadden gestaan en we die ene vrouw niet aan de afwas achter het raampje hadden gezien, zouden niet geloofd hebben dat er nog iemand woont. Een schril contrast met de woningen die op 5 kilometer hier vandaan staan.




Eenmaal terug op de goede weg rijden we aan 1 stuk door tot aan het Pinchgut Lake. In tegenstelling tot onze eerste indrukken vanochtend, doet het landschap ons nu steeds meer terugdenken aan Alaska.




Het weer is inmiddels weer helemaal omgeslagen en het regent bij een 'frisse' 4°C.


In het gelijknamige restaurant eten we een hamburger met iets dat op frieten moest lijken.

Om 14:00 rijden we verder, maar in plaats van bij Corner Brook - met bijna 20.000 inw. de kleinste van drie (3) steden op het hele eiland - rechtdoor te rijden, draaien we af naar de 450. Dit is een scenic route, ook wel de Captain Cook Trail genoemd. Na 50 kilometer loopt deze weg... dood en moet je dus terugkeren.
Maar het zou de moeite moeten lonen. Het is inderdaad wel een mooi stuk, maar het weer is toch een spelbreker.








Net voor we het eindpunt bereiken moeten we wachten omdat er aan de weg wordt gewerkt. We houden het hier voor bekeken en draaien ons om.

Nu gaat het écht in 1 ruk door naar onze eindbestemming waar we om 18u aankomen en onmiddellijk iets gaan eten.



Terwijl ik dit zit te schrijven krijg ik opeens in de gaten dat de zonsondergang toch weer de moeite is. Ik moet er echter een ijskoude wind bij 3° voor trotseren. Gelukkig hebben we fleece en ski-jas mee, want ik waan me nu in Lapland.


Op weergebied hebben we vandaag genoeg afwisseling gehad: van bewolkt met motregen naar volle bak zon en weer terug naar regen en wisselende bewolking. Er was echter één constante en dat was de kou: tussen 3 en 8° kun je niet meteen zacht of warm noemen. Bovendien waait het ook nog eens flink (zeker hier aan de kust).

We hebben trouwens onze eerste sneeuw langs de weg gezien


Morgen maken we - na een wandeling van 3 km - een boottocht van ca. 2 uur door een fjord en daarna weer dezelfde wandeling in omgekeerde richting.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten