zondag 17 juni 2018

17 juni: Twillingate - Clarenville

Vandaag weer een verhuisdag. Nadat Annette zowat de hele nacht heeft meegenoten van de tv bij de buren (dankzij de farmaceutische industrie heb ik overal doorheen geslapen), besluiten we vandaag buitenshuis te ontbijten. Niet dat het in het hotel slecht is, maar bij Annie's Harbour Restaurant is er nét iets meer (en goedkopere) keuze.

Na het ontbijt rijden we toch nog even naar het uitkijkpunt bij de vuurtoren - je weet maar nooit welke reusachtige ijsberg vannacht is komen aandrijven - maar het uitzicht is nog steeds hetzelfde als gisterenavond, alleen hangen er nu dikke wolken boven.

Even buiten Twillingate maken we al de eerste twee fotostops. De eerste omdat het een mooi zicht was:


De tweede omdat het een mooi uithangbord was:


Indien we de kortste en snelste weg naar Clarenville nemen, moeten we de eerste 100 kilometer terug naar de TCH rijden; hetzelfde stuk dat we eergisteren al hebben gedaan.

Er is echter een tweede route die grotendeels de kustlijn volgt (Route 331 en 330). Honderd kilometer verder, maar minder eentonig en meer 'scenic'.

Op het moment dat we de 330, de 'Road to the Shore' genoemd, oprijden valt mijn oog op de naald van de tankinhoud: nog effe en het lampje brandt!
Gelukkig ligt hier nog een tankstation en kunnen we onze zuipschuit voor de zoveelste keer volgooien. En passant pakken we ons ook nog een softijs, want bijna elke klant doet dat hier. Er zijn er zelfs bij die blijkbaar enkel voor de crème komen. En dat het maar 6° warm is, doet er niet toe: in minder dan een week is het zomer en dus wordt hier crème gegeten (wordt ook overal op grote borden gepromoot).

Langs de route ligt omzeggens geen bebouwing, maar regelmatig kunnen we een afslag naar een dorpje nemen. De ene keer stelt het helemaal niks voor, de andere keer zijn ze best mooi.

Zo komen we rond 13 uur door Musgrave Harbour.




Net buiten Carmanville vinden we een vissershutje vlakbij een 'strand' met ontelbaar veel - door de getijden afgesleten - rotsblokken.


Tja, als je geen gordijnen ophangt kan iedereen zomaar naar binnen gluren.




Een uur later mag een stukje van Cape Freels op de foto.


Kreeften- (of krabben?) fuik.



Je ziet trouwens bij elke haven massa's fuiken langs de kant liggen.

En nog een half uur later nemen we - dankzij een uithangbord voor een restaurant - de afslag naar Newton. Heel mooie omgeving met naast twee prachtige kerken (elk dorp of gehucht heeft minstens twee kerken) ook nog een 'levend' Bokrijk(je). Je kunt hier rondleidingen (in klederdracht van toen) krijgen in enkele gebouwen, maar wij beperken ons bezoek tot het restaurant.










Ze weten hun namen hier wel te kiezen


 

Nadat we gegeten hebben wordt het wel tijd dat we eens een flink stuk doorrijden want anders is het donker eer we aankomen.

Eens op de TCH hebben we nog 100 kilometer voor de boeg en we komen nog door het Terra Nova National Park waar we een stop maken bij Ochre Hill waar we een rondje rond de brandtoren wandelen. Er zijn hier een paar uitkijkplatforms waar je een zicht van 360° hebt en er staan verschillende informatieborden. Hier wordt bevestigd wat we al eerder hebben gehoord en gelezen: men is niet erg opgezet met de moose omdat deze veel bos vernielen. Bovendien horen de beesten hier van nature niet thuis en hebben ze geen natuurlijke vijanden. In 1904 werden de eersten ingevoerd en intussen zijn ze al met zo'n 115.000 aanwezig op het eiland. Vraag me niet waar die allemaal zitten want wij hebben er nog niet één gezien.
De brandtoren wordt trouwen niet meer gebruikt sinds 1998 maar je mag hem wel beklimmen via een 'roostertrap' waar je dus doorheen kunt kijken. Jammer genoeg heb ik daar geen tijd meer voor 😇.




Tegen 18 uur komen we aan in ons hotel waar we weer 2 nachten zullen verblijven. Auto weer leegmaken en wat opfrissen en dan is het al weer tijd om te eten.

Vandaag is het hier vaderdag en dus staat er een speciaal vaderdagmenu op de kaart. Lekker, (veel te) veel en zeker niet duur.

Morgen trekken we naar Bona Vista en gaan we nog maar eens op zoek naar de papegaaiduikers. Blijkbaar zitten die met 100% zekerheid in Elliston en van de receptioniste vernemen we dat daar vandaag in de buurt een grote ijsberg werd gesignaleerd...
Nog volgens haar moeten we ons echter in vele lagen kleden want de temperatuurverschillen met hier kunnen enorm zijn. Het ligt 'maar' op zo'n 120 km van hier, maar vorig jaar zou er een verschil van maar liefst.... 34° zijn geweest. Clarensville 32° en Trinity op hetzelfde moment -2°. Zelfs als de helft daarvan overdreven is, is het nog veel.

Vandaag hebben we - op een kwartiertje na - geen zon gezien bij een gemiddelde van 6° (heel even 9° toen de zon scheen)

En weer 404 kilometer gereden. We zijn de kaap van 4.000 juist gepasseerd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten