Omdat er toch vrij veel foto's zijn, laat ik ze in klein formaat. Door op een foto te klikken kun je ze allemaal achter elkaar bekijken in groot formaat. Er staan eveneens enkele filmpjes tussen.
Tegen 10u trekt de mist op en vertrekken we naar het provinciaal park 'The Rock' waar de extreme getijden het best waarneembaar zijn en tot 16 meter hoogteverschil kunnen opleveren.
In het informatiecentrum vernemen we dat het laagtij op zijn laagst is om 13:42 en er op de bodem van de oceaan (zoals ze dat hier spectaculair noemen) gewandeld kan worden tussen 10:12 en 17:00 uur.
We hebben dus alle tijd om op ons gemak rond te wandelen over alle paden in het park.
De getijden zijn hier trouwens zo extreem omdat de Fundybaai hier in een trechtervorm eindigt en het water dus opgestuwd wordt. Verder ga ik er niet veel woorden aan vuil maken, behalve dat het een unieke omgeving is. Ik denk dat de foto's voor zich spreken.
Omstreeks 14u komen we een vrouwtje tegen dat ons heel enthousiast attent maakt op een regenboog achter ons. Het is natuurlijk geen regenboog, want er zijn in de verste verte geen regenwolken te zien en de zon staat te stralen aan de hemel. Er zijn wel sluierwolken en net daar zijn de prachtige, horizontale regenboogkleuren te zien. Dankzij de prachtige uitvinding met de naam 'Whatsapp' verneem ik binnen enkele ogenblikken van Ruben dat het hier gaat om de zeldzame Circum Horizontale Boog (CHB). Is eens iets anders dan lichtgevende nachtwolken of noorderlicht.
Eerder hebben we ook nog een andere show boven onze hoofden gekregen: een koppel zee-arenden dat onderling een luchtgevecht aanging.
Wanneer we terug aan de auto komen hebben we een dikke 7 km in de benen zitten en is het tijd voor een hapje in het restaurant. Het is intussen zelfs aangenaam warm en de broekspijpen kunnen worden afgeritst.
Omdat de laptop in onze blokhut moeite heeft met de WiFi hebben we hem meegenomen naar hier en kunnen we de foto's van gisteren uploaden (vandaar dat we eigenlijk een dag achterlopen).
Om 16u staat alles online en vertrekken we naar Hillsborough.
Verloren kilometers, want behalve enkele musea (waar we geen goesting in hebben) is er niet veel te zien.
We rijden terug richting ranch, maar in plaats van te stoppen gaat het verder richting Cape Enrage Lighthouse. Dit blijkt nog 25 km rijden en het is dan ook al 17 uur wanneer we er aankomen. Voordeel is dat we niet meer hoeven te betalen, maar wel moeten zorgen dat we over een uur weg zijn.
Het is hierboven nog maar 11° en de krachtige wind zorgt voor een gevoelstemperatuur die zo laag ligt dat de broekspijpen er weer aan gaan en een fleece vest én regenjas worden aangetrokken.
Mooie uitzichten en dito wolken, maar we lopen er niet langer dan nodig rond.
Even over zes zijn we weer terug thuis want we willen gegeten hebben tegen zeven. Om 19:34 is nl. hoogtij en ook dat willen we gezien hebben. De auto moeten we nu aan de slagboom achterlaten, maar we hebben een tweede ingang gevonden die dichter bij de Hopewell Rock gelegen is: een kleine kilometer wandelen (en nog een paar foto's van een vogel maken) en we zijn er om op dezelfde plek als vanmiddag heel andere foto's te maken.
Even ter herinnering de foto van vanmiddag:
En dan die van vanavond:
Een verschil van 7,2 meter in zes uur tijd.
Een mooi einde van al weer een bijzondere dag.
We hebben vandaag net geen 20° gehad en tot 16u was het erg zonnig. Daarna enkele uren bewolkt en tegen de avond weer mooi. Niettegenstaande we in de buurt zijn gebleven hebben we toch weer 151 kilometer gereden (in totaal zitten we al weer boven de 1000).
Morgen weer een transfertdag.
Mooi en bijzonder. Snap je nu waarom wij duiken zo geweldig vinden? Er is veel moois te zien op de bodem van de oceaan alhoewel ik bang ben dat je daar niet zo ver kan kijken ;)
BeantwoordenVerwijderen